GRİ OKSİJEN DENGESİ

ATLANTİS

 

Pencereyi sırlayıp yüzüme tuttum

Yalınayak kış imgeleri

Belli ki fırtınalar arasında geçmiş zaman

 

Koşmadan duramayan çocuk değilim

Kalbime saplı bıçak

Gri sayfalarında kuru bir dal gibi

 

Sahi kaç yaşındayım ben

 

 

EVRENSEL ÇEKİM YASASI

 

Sır kalmaz elbet

Nietzsche'yi okuduktan sonra

Yüzü bulutludur korkunun

Kaybolur labirentin mahrem sokakları

 

Yüzleştiğim yüzümdeki maskedir

Tek hamleden habersiz

Çekim yasası böyle görünüyor

Uzaklaşınca evrenin bir köşesine

O zaman Tanrı’yı düşünürüm

Düşlerimden daha yakın

 

Hepsi ben ölünceye kadar

 

 

SİMURG

 

Hisar önünde gördüm seni, yanında bir çocuk

Gözleri tutsak

Çiğneyip geçtin ayağının tozuyla, olgunlaşıp

Elmaların rengi düşüyor karatahtaya

 

Kar taneleri düşünce çocuk olurdun

Karşı kıyıda el sallayan umudun üstüne

Yorgun düştün

Dal olmuş bir çocuk alfabesi uzakta

 

Salınır yıldızlar

Üşümen geçer

Bir genç takla atar çok katmanlı odada

Yalnızlık soğukta kalır

 

Yedi dipsiz vadi aşılır

Bilgi ağacının dallarında

Her yanın orman

Baktım, kar taneleri değiyor yüzüne

 

 

YEDİ BULUT ÖTESİ

 

Dünyanın sonuna yağıyor kar, sessizce

İçimizdeki kaldırımlara mı yoksa

Bu yüzden mi kimsesiz, kurşun motifli

Simgeler. Bir düş gördüm

Horus, Ra, Amon piramitlerdeydi

Kim bilir nereye saklandı peygamber

Acının izinde tek tanık ben kaldım

 

Yedi bulut ötesi

Kaybolmuş Musa’nın tabletleri

 

 

KÜL RENGİ

 

Boşluğu kucaklıyoruz gizli bölmelerinde

Demiri işleyen ihanet

Kristal bulutlarda saklı / Akrep

 

Kâğıttan binalara dokundum

Yokluğun düştü gölgeme

 

Künyesine hüzün yazılı, sırlarla kuşatılmış

Yeni bir kitabenin siyah serabı

Yanından geçtim, korktum bu yüzden, iç çektim

Görünmez kâğıtlara döküldü mürekkebi

İzlerini kumlara bıraktım

 

Bulutlara asılı kaldı

İkiz kule burçları

 

 

SÜRGÜN

 

Bakışlarının daha ötesi yok

Veda bile edemedim

Gölgesi güneş açan

Gecenin ardında kimsesiz

 

Daha ötesi askıya alınmış

Kimi alır kimi bırakır hüzün

Meridyenler kesişir savrulan öfkende

Sancılı gençliğin sürgün

 

PUSLU İKLİM

 

Çoğaltır uçurum duygusunu

Buz kesmiş kimliğin

Günlüklerin kül biriktiren mahpus eli

Silinmeye yüz tutmuş izlerin

 

Tutkunun kör noktası

Küflü beden

Bunca yıl sırlarıyla saklanan ölüm

Şimdi kumdan kalelerin dağılmış

Kış renkli yılkı atı olmuşsun

Hayallerin tuz kokuyor

Hasretin, kuyuya atılan Yusuf

Denizin bittiği yerde

Üzeri zırhla örtülü karanlık

 

Ve gölgen bile yok kapıdan çıkarken

 

Kim kullanırsa kullansın

Engerek uykuları bumerang olmasın

 

 

BÜYÜK PATLAMADAN BERİ

 

Çaresizliğim başına buyruk uçurum

Ceviz kabuğuna sığan

Dar zaman hangisi

Hangi zaman hayal zaman

 

Kafiyesi eğrilir sana doğru

Tam bu noktada sınırlarından arınmış

Sahibini arayan zaman

Hangi zaman / Hayal zaman

 

Eksi beş derece

Yolda bulduğum hayal zaman

Kraterlerinden sonsuzluğa uzanır

Bize doğru daralan zaman