- Hasan Çelikkol / Şiir
KARANLIKTAN AYDINLIĞA

KARANLIKTAN AYDINLIĞA
Aynı sabah saatlerinde yürüyorsun
Hak etmediğin acılarla dolu
Gözlerin kör dehliz, oysa sen ateşsin
Doğuşunu izlemek istersin Güneşin
Hafızası olmayan yerlerde
Sonu belirsiz yol düşüyor hücrelere
Yalnız, bıkmış, mutsuz
Ve umudunu kaybetmiş
Sonra bir ses duyuyorsun, isyan barındıran
Saklandıkları yerden yayılıyor
Çukurlarda ejderhaların küflü yanık kokusu
Karanlıklardan çıkıyorsun
Böylece içine çekiyorsun kokusunu
Sevdiğin şiirlerini okuyorsun okyanusun
Rüzgârında uçarken görüyorsun kendini
Sen bulutlardaki Zümrüd-ü Anka’sın
İçin umut dolu, saatlerce sürüyor sevincin
Gülümserken söz veriyorsun yeniden başlamaya
Ölmeden
Rüyalarının satır başlarını duvarlara yazmaya
Bugün 29 Ekim
Rüyalarının ilk hali
Özgürce söyleniyor her duyduğun şarkı
Sen umutsun, gördüğün ışık hüzmeleri bundandır
