KARANLIKTAN AYDINLIĞA

KARANLIKTAN AYDINLIĞA

Aynı sabah saatlerinde yürüyorsun

Hak etmediğin acılarla dolu

Gözlerin kör dehliz, oysa sen ateşsin

Doğuşunu izlemek istersin Güneşin

Hafızası olmayan yerlerde

Sonu belirsiz yol düşüyor hücrelere

Yalnız, bıkmış, mutsuz

Ve umudunu kaybetmiş

Sonra bir ses duyuyorsun, isyan barındıran

Saklandıkları yerden yayılıyor

Çukurlarda ejderhaların küflü yanık kokusu

Karanlıklardan çıkıyorsun

Böylece içine çekiyorsun kokusunu

Sevdiğin şiirlerini okuyorsun okyanusun

Rüzgârında uçarken görüyorsun kendini

Sen bulutlardaki Zümrüd-ü Anka’sın

İçin umut dolu, saatlerce sürüyor sevincin

Gülümserken söz veriyorsun yeniden başlamaya

Ölmeden

Rüyalarının satır başlarını duvarlara yazmaya

Bugün 29 Ekim

Rüyalarının ilk hali

Özgürce söyleniyor her duyduğun şarkı

Sen umutsun, gördüğün ışık hüzmeleri bundandır