YÜZ BİNLER YÜRÜR ANITKABRİNE

Her 10 Kasım sabahı bir ses duyarım

Yüreği üşüyen gençlerin dilinden

Sanki rüzgârda koca bir yankı

Durulması çok zor önünde

Her 10 Kasım sabahı ruhum üşür seni anmazsam

Geçerim boğazın bir kıyısına

Okyanus gözlerine bakarım, mavi bir defter çıkarıp

Bir dize okurum Dağlarca’dan

“Sanki bayrak bir kalemdir, sanki gökler bir kâğıt Sanki ellerim gece Sanki ellerim gündüz Yazacağım seni daha, bir daha”

Sen okyanus olursun yanı başımda

Her 10 Kasım sabahı ben gökyüzü olurum

İçimde yeni bir dünya

Uzak ya da yakın mesafeler fark etmez

Umutlar birleşir, yüz binler yürür Anıtkabrine