- Hasan Çelikkol / Şiir
UMUT ÇİÇEĞİ

UMUT ÇİÇEĞİ
yorgunluk da yalnızlık gibi
küçülüp saklanıyor kozanın içine
ben de nefesim bitinceye kadar
taze oksijen bırakıyorum karanlığa
hiç olmazsa birileri beni seviyor desin dışarıda
türlü bataklıklarda delilik var
karanlığa doğru yol alırken yüzyılın başında
ve anladık barış ne kadar gerekli
ben de birer çiçek bıraktım her kapıya
hiç olmazsa umut taşıyan birileri var desinler dışarıda