UMUT ÇİÇEĞİ

UMUT ÇİÇEĞİ

yorgunluk da yalnızlık gibi

küçülüp saklanıyor kozanın içine

ben de nefesim bitinceye kadar

taze oksijen bırakıyorum karanlığa

hiç olmazsa birileri beni seviyor desin dışarıda

türlü bataklıklarda delilik var

karanlığa doğru yol alırken yüzyılın başında

ve anladık barış ne kadar gerekli

ben de birer çiçek bıraktım her kapıya

hiç olmazsa umut taşıyan birileri var desinler dışarıda