SAHİ MÜMKÜN MÜ

SAHİ MÜMKÜN MÜ

uykudasın, bir rüya görüyorsun

yıldızlar sana yakın ve ateşi yakılmış gecenin

sihirli bir formülün var, yanında

boş bir kabuğa saklanmış meğer anıların

bir tepe var, çıkıyorsun ağır ağır, saçların örgülü

doğup büyüdüğün yer ayaklarının altında

seviyorsun burayı, çiçekler yanında

huzurlu ve güvenli, içine çekiyorsun mührün kokusunu

okuldasın, okumadığın kitap yok

kör kavşakların çıkışında bir soru soruyor öğretmen

zor soru

biliyorsun, ama yüzünde yangın, yok

yok kızmıyorsun, huzura silah çekilmiş olsa da

kızmıyorsun, çalışma iksiri var yüreğinde

iç monologlarını dinliyorsun, ırmaklar soluksuz

ağaçların gölgesinde geride kalıyor okulun

ben yokum, ben zahirin düşünde uyku halinde bir fetüsüm

dört kitabın peygamberlerini ezberliyorum

bir elinde gençliğin, yağmur damlalarından daha inatçı

sinema perdesinde izliyorsun hayallerini, hayallerin

fazlasıyla tutsak

içinde ateşin külü

ben yusuf olmuşum kuytularda

haberim de yok ışığın gölgeleri nasıl da yok ettiğini

arı fısıltılarını duyuyorsun her gün

gölgeler gelip geçiyor peşinde

sen büyümüşsün de anne olmuşsun

var olmak için kendini yok eden bir kentin içinde

ayna tutuyorsun çocuklarına, sevinçli bir noktanın tam odağında mutlusun

gökyüzünden kolay inmiyor hiçbir şey

hele umut; biliyorsun ki umut her mevsim rüzgardadır

direnç olursa

uzaklarda aranmayın diyorsun, aya bakın

nasılsa görüntüsü yansır her gece güneşin

şehrin tüm saatleri çalar sabah