24 KASIM

gökkuşağının yedi rengi hapsolmuştu aynalara

keşfedilmeyi bekliyordu çocuklar savrulan günlerin ortasında

yanmazsa çözülemezdi şifreleri

okunamazdı

öğretmezse, bir fotoğraf olarak kalırdı duvarda

bin yıllık yalnızlık üzerine

Ve böylece derse başladı: özgürlük dedi, ilk tuğlasını koydu duvara

kirli çamurları atın dedi üstünüzden, içinizi acıtıyor çaresizliğiniz

ölüme mahkumiyetten başka bir şey değil elinizden alınan özgürlük

uyanın dedi, koyduğu ikinci tuğla uyanmaktı

öyle ki sular çağladı denizsiz, boşluğu doldurdu

atomlar ayrıldı parçalara

üzerinden atladı çocuklar koyu taşların

yürüdüler dalga dalga her yöne

kasımın yirmi dördüydü ve maviydi gökyüzü