DİKENLİ BİR TACIN BUSESİYLE

DİKENLİ BİR TACIN BUSESİYLE

Maviyle dolu boşluk vardı önce

Git gide genişledi sonsuzluğun kıyısı

Ve gün geldi kendi sessizliğinden korkup

Binlerce anı bıraktı rahmin karanlığına

Gezegen boştu, boşluğun açtığı yaralarda

Şekli değişti rüzgâra karşı denklemlerin

Sıra geldi yaşama

En uzun yolculuğunda zamanın

Sonra düş kurmaya başladı, ömrünün şafağında

Mavi bir balonun uçuşunu özledi

Yeniden doğurabilmek, bir daha bir daha doğurabilmek

İçin yeşerdi dakika dakika

Her gün yeni bir umut doğdu gözlerinin mavisinde

Bir güzele fısıldandı aşk şairlerin en güzel dizelerinde Mesela “Sevişmek bir kere daha yürürlüğe giriyor Bütün kara parçalarında” dedi Cemal Süreya

Sonra zamanın dışında öfke

Varsın gece her yeri kaplasın denildi

Maskenin altındakileri görmeden

Bırakıldı utanç, hırsın, kibrin ateşli hastalığına tutuldu

Kayıp bir masalın bilinmezliği vardı

Karanlık bir sokakta körlük yaratıldı

Sonra ölüm yüz buldu

Cinsiyeti belirsiz bir dölütte

Dikenli bir tacın busesiyle silinen bir yüzde

Ve sonra delilik geri geldi yazılı kitaplarda olmayan

Ölü adımlarla yüründü gezegende

Ouroboros gibi kendi kuyruğunu yedi insanoğlu

Şimdi dünya aynı dünya değil, yeni başlangıçlara gebe Uyuyan yolcular uyanacak önce

Sonra bir kez daha nakışlı bakırlara işlenecek umut

Kendini yeniden doğuracak insan hem de annesi olmadan

Duyguların ipliği çözülecek birlikte

(*) Ouroboros, kendi kuyruğunu ısıran bir yılan ya da ejderha şeklinde resmedilen sembol.