- Hasan Çelikkol / Şiir - Resim
MEKTUP

MEKTUP
Haklısın yazdıklarında, tuhaf kayalıklar var burada
Öylece duruyor karanlık bir dağın yamacında
Yağmurun, rüzgârın, Güneş’in altında çınlıyor çan
Gözlerinde yaş, olması da çok doğal
Güvenemezsin yarınlarına
Dante gibi kovulmadın mı doğduğun yerlerden
Diyorsun ki buraları çok soğuk, her yanımız kar
Karların içinde geçip gitmesini bekliyorum zamanın
Fırtına sesleri de var çok koyu
Karlar çekilinceye kadar kulaklarımızda demişsin korkuyla
Sevmediğini söylüyorsun
Haklı olmalısın ama korktuğun fırtına olsa keşke
Burada uçuruma düşenleri bir görsen
Zulmün üstü örtülü
Kurutulmuş çaresiz zaman
Yabancı yaratıklar etrafımızda
Ve ne yazık kapatılıyor şiirin açtığı tüm yollar
Sizin oralara inat buralarda Güneş yakıyor kıyıları
Nedense ben hala üşüyorum
Bilmiyorum nereye savruluyoruz bu sarmalın içinde
Yine de umudun yitip gitmesine izin vermiyorum
Biraz mavi diyorum, biraz daha mavi
Biraz daha
Bilirsin umut engin denizlere yakışır kuru topraklardan çok
Gönlünden geçenleri yazdığını söylüyorsun mektubunda
Oralara gelince görmek istiyorum seni diyorsun
Her şeyden daha çok sevindiğimi söylemeliyim
Koyu karanlık bir çukurda işlediğim suçları unutuyorum savrulduğumu bilmeden
Bilirim mavinin en koyusunu seversin
Önce vapurla geçeriz karşıya diyorum martıların sesiyle
Sonra günahsız sofralarda ağırlarım seni
Haritada yeri bulunmayan bir meyhanenin taburelerinde
İki kadeh rakı içeriz, saçlarımız dağılsa da rüzgârda
Birkaç anı düşer, alıp koyarız masamıza
Kim bilir belki de daha güzel bir dünya yaratırız burada