- Düş ve Mitos
GÖZLERİNE TUTSAK

GÖZLERİNE TUTSAK
Sırtımda ressam sehpası
Bıraktım kendimi sonbaharın kıyısına
Belki isyankâr hallerinin rengini çizerdim
Yaprakların sarısına
Bir ok geldi kirpiklerinden, yangınında yandım
Bilirim üstüne yoktur bakışlarının
Sol yanımda bir ah
Gözlerinin ağısına tutsak, tahtının önünde eğildim
Değişmez dedikleri kader mi bu
Tenimin suya değen rüzgârı seslendi
Öptüm yağmuru dinlemeden dudaklarından
Beni yok eden alevli yaralar kapandı
Önce kül oldum, sonra doğdum yeniden