- Düş ve Mitos
İZMİR: 14.51 – ALTI NOKTA DOKUZ

İZMİR: 14.51 – ALTI NOKTA DOKUZ
Onca çağlayanın suyunda yıkansan da kor gibi yanıyor bedenin
Ana rahmine dönüyorsun birden
Uzansan, çok yakın zaman
Oysa zaman genleşiyor durmadan
Anlıyorsun ki, bir yolcusun kül izine saklı
Tuzdan acıların içinde o an
Belleğin hiçbir yerinde sonrası yok ölümün
Tahammül edemediğin tek şey
Sarsıntı
O an, keşke yazdıklarım bahar olsaydı diyorsun
Şarap rengi baharın rüzgârını karşılasaydım yağmurla
Oysa her sarsıntıda aynalara yansıyor sallandığın
Ayna paramparça, yüzün kül rengi korkundan
Herkes günahını biliyor, ister kırk yaşında ister yirmisinde olsun
Sen ki günahkâr değilsin
Hain değilsin
Kimsenin indinde bozguncu hiç değilsin
De
O an, sesin yitik, aldığım nefes sessiz, çaresizsin
Bir bulut gelip duruyor yanına
Rivayet odur ki gördüğün bir çift ela gözün “gitme” diyen bakışındasın
Tuzdan acıları bırakıp
“Ben bu durakta binmesem olmaz mı Tanrım?” diyorsun
Saat tam 14.51, yer İzmir
Kimse hatırlamıyorum diyemez bu anı
Hasan Çelikkol
Resim: Akrilik, 40x50 cm