- Düş ve Mitos
AŞK ÜZERİNE GÜZELLEME
Eksik cümleler kuruyorum öperken
Tutkuyla dudaklarından, son öpüş bu
Yağmuru vuruyor pencereme
Zihnimde adı olmayan yarı saydam bir çiçek
Yürüyorum kuşların ülkesine doğru
Yol üstünde yokluğu
Son paragrafına gelince tutsağı oluyorsun
Suç dünyasının bir yerinde uyuşturucunun
Bana olan da bu
Defterime yazdığım gibi
Yer çekiminden çok uzak kum tepelerindeki karıncaları
Görüyorum da kuşlar nerede bilmiyorum
Aklıma muhalif olması geliyor o an aşk acıtır diyenlere
Acıtan aşk değil, mimozaların yalnızlığı
Ayrılık rüzgâr gibi esiyor insanın içinde
Koyu karanlıktan çıkarıp mağara duvarına çiviliyor
Haramiler bulsun diye
Sonra bakıyorsun rüyadasın yine sevgilinin kollarında
Ne doğru
Ne yanlış
Ay ışığında bilenmiş harlı bir hançerle bitse de
Hepimiz aynı ipin üstünde yürüyoruz
Aşkın sırrı bu
Tüm kırmızılar yangın
Hasan Çelikkol - 2021/15
Resim: Yalnızlık: Kağıt üzerine akrilik, 21x30 cm
- Düş ve Mitos
YAĞMUR ÇOK YAĞDI
Belirsiz bir zamirle konuştum hep
Kime ait olduğunu bilmediğim mağaralarda
Büyüdüm duvarlarına baka baka
Siyah kumun ayazında, çırılçıplak
Kimdim, nereden gelmiştim ve neden
Pusuya yatmış kalp ağrısı vardı göğsümde
Hiç kimse anlatmadı gecenin rahmini kim bozdu
Yankılanırken dinozorların öldüğü son günü
Bir sabah mağaradan çıktım, etraf çok sessiz
Derenin kıyısında yıkanan
Dağınık saçlı bir yalan bekliyordu beni, isyankâr
Ve suç ortağımın dudağından düşen ben
Kör oldum
Yavaşladı zaman, hiçlikten birkaç saat çaldım
İbrahim’i ateşe, Yusuf’u kuyuya ben attım
Ne yargı ne hapis, sadece kül serpildi üstüme
Kendi parmaklarıyla yazdı Tanrı on emri
“Öldürmeyeceksin” dedi, yağmur çok yağdı
Soylu atlar çok ıslandı
Şarabını paylaştığım sözcükler yok oldu
Ve kanlarında boğuldu insan
Sonra çocuklar doğdu yeniden
Hasan Çelikkol - 2021/11
Resim
: Gecenin ortasında tek başına, Kâğıt üzerine Akrilik 21x30 cm.
- Düş ve Mitos
Yok olmaya yakın dünya, çökerken
Üstünü çiziyor her şeyin
Dikenli bir tacın öfkesiyle
Yanardağların kraterinden atıyor aşağı
En derinliklerine
Seni seviyorum bile diyemeden
Açmaya yüz tutan çiçeklerimle
Canım yanıyor yoğun bakımlarda olmak bin cehennem
Çok uzak bir yerde kesik kesik ağlıyor annem
Bütün çiçekler aynı renk değil
Uçurumun kıyısındayken sonsuz sabırla yanımızda
Yüz aynı yüz
Zaman sarmalındaki kahraman
Tül perdelerin arkasından bakıp çıkın diyor
Uykunun karanlığından
Biliyorum, içindeki Hippokrates söylüyor bunu
Resim Tuval üzerine akrilik, 25x35 cm
